2011/12/02
2011/11/30
2011/11/29
2011/10/24
2011/10/20
2011/10/19
2011/10/17
2011/10/15
2011/10/13
2011/08/26
2011/05/21
Οι Διαφορές
Στίχοι: Δημήτρης Αναγνωστόπουλος (i-porta)
Κάποιες φορές, οι διαφορές,
του χρόνου τις δολιοφθορές
ξέρουν να επιδιορθώνουν.
Βγαίνουνε πάντα οι εραστές
με κάποιες μικροεκδορές,
όμως επιβιώνουν.
Κάποιες φορές, οι διαφορές,
αδέξιες συμπεριφορές
που κάτι υποδηλώνουν.
Κρύβουν τα λόγια που δε λες,
τα μέσα δάκρυα που κλαις,
τα «ναι» που μετανιώνουν.
Εμένα δε με νοιάζουνε
εκείνοι που μονοιάζουνε.
Ζητώ την πάλη.
Ξανά και πάλι.
Στον έρωτα μονάζουμε,
αν δούμε ότι μοιάζουμε.
Και είναι ψέμα…
«οι δυο σαν ένα».
Κάποιες φορές, οι διαφορές,
συγκρούσεις περιστασιακές
για όσους το αντέχουν.
Κάποιες κακές επιρροές
γεννούν ανάγκες τολμηρές
σ’ εκείνους που δεν έχουν.
του χρόνου τις δολιοφθορές
ξέρουν να επιδιορθώνουν.
Βγαίνουνε πάντα οι εραστές
με κάποιες μικροεκδορές,
όμως επιβιώνουν.
Κάποιες φορές, οι διαφορές,
αδέξιες συμπεριφορές
που κάτι υποδηλώνουν.
Κρύβουν τα λόγια που δε λες,
τα μέσα δάκρυα που κλαις,
τα «ναι» που μετανιώνουν.
Εμένα δε με νοιάζουνε
εκείνοι που μονοιάζουνε.
Ζητώ την πάλη.
Ξανά και πάλι.
Στον έρωτα μονάζουμε,
αν δούμε ότι μοιάζουμε.
Και είναι ψέμα…
«οι δυο σαν ένα».
Κάποιες φορές, οι διαφορές,
συγκρούσεις περιστασιακές
για όσους το αντέχουν.
Κάποιες κακές επιρροές
γεννούν ανάγκες τολμηρές
σ’ εκείνους που δεν έχουν.
2011/05/19
2011/05/16
2011/05/03
2011/04/13
2011/04/08
2011/04/07
2011/04/03
2011/03/23
"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ε;"
Η Κατερίνα γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιουνίου στα 1940. Σπούδασε στη δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και στις σχολές χορού των Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη. Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος φιλμ. Όντας πνεύμα ανήσυχο όμως, δεν έμεινε εκεί.
«Το αγοροκόριτσο του παλιού ελληνικού κινηματογράφου κυκλοφόρησε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 το πρώτο της βιβλίο με τίτλο "Τρία κλικ αριστερά". Το ανέμελο κορίτσι του σελιλόιντ κραύγαζε κραυγή μεγάλη, ώριμη γυναίκα πια ηλικιακά και με το πρόσωπο της απελπισίας για δέρμα της. Άνθρωπος υπερκινητικός με μυαλό που δούλευε συνέχεια στο κόκκινο, γνώρισε από νωρίς την μέσα ήττα. Ίσως γι' αυτό η φωνή της βρήκε τέτοια απήχηση στη νεολαία της εποχής.
Ήταν ένα σώμα, που έζησε ξέφρενα σχεδόν τα πάντα κι ένα μυαλό που κάηκε τελικά από την ανημποριά του ν' αντιμετωπίσει το φονικό σύστημα αξιών της εποχής, που επέβαλλε τις ζωές - φωτοτυπίες. Έγινε μια τεράστια κραυγή, μια ηχώ απελπισίας, την οποία, εκείνα τα χρόνια τουλάχιστον, οικειοποιήθηκε κατά το πλείστον ο (ιδεολογικός) χώρος των Εξαρχείων.
Ο λόγος της είναι έξω από φόρμες και κυρίως έξω από τα όρια του κινούμενου, κατά των εποχών, ήθους. Ήταν ασυμβίβαστος. Η Kατερίνα, φωνάζει, βρίζει, κλαίει, ουρλιάζει, κομματιάζεται. Αυθεντική όπως ο πόνος. Απόλυτη, όπως το αδιέξοδο.»*
Το 1986, η Κατερίνα έλεγε: "Δεν θέλω να γίνω μελό, δεν πουλάω τα παιδικά μου χρόνια, ούτε τα πρόσφατα... Ελπίζω. Αν δεν ελπίζω εγώ, ποια θα ελπίζει; Είμαι μάχιμη. Ουαί και αλίμονο αν αυτό δεν είναι ναι στη ζωή. Έγραφα γιατί ήταν μια αναγκαιότητα για μένα. Μια κίνηση για να μην αυτοκτονήσω. Τώρα μου έχει περάσει. Δεν θέλω να αυτοκτονήσω, έχω φύγει από αυτό. Αισθάνομαι ανασφαλής γιατί βγαίνω και μιλάω χωρίς να έχω τίποτα, χωρίς να ανήκω πουθενά..."
Η Κατερίνα, αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική ποίηση. Η αιώνια έφηβος, η οργισμένη, η πιο σπαρακτικά ραγισμένη φωνή της γενιάς της. Μια ποιήτρια που έγραφε για να μην εκραγεί, που είχε κάνει τον πόνο και το παράπονο στίχους, κι αυτοί οι στίχοι ήταν πάνω απ' όλα αληθινοί.
Όπως έχει ειπωθεί "Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι "ποιητές" έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω απ' όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες..."
Το σίγουρο είναι ότι η Κατερίνα ήταν ένας ασυμβίβαστος άνθρωπος, κάποια που δεν άντεχε όλο αυτό τον πόνο και την αθλιότητα γύρω της, και έβγαζε ποιητικές κραυγές μπας και ξυπνήσουν οι χαρτοφυλακένιοι άνθρωποι. Οι κραυγές της δεν πήγαν χαμένες, αφού όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι διαβάζουν την ποίησή της, όλο και περισσότεροι αληθινοί άνθρωποι την ανακαλύπτουν.
Υπήρξε σύζυγος του σκηνοθέτη του κινηματογράφου Παύλου Τάσιου.
«Δεν της χαρίστηκε ούτε ο θάνατος. Τη βρήκαν στο δρόμο. Η τελευταία υπερβολική δόση (3 οκτωβρίου του 1993). Από όλες τις προηγούμενες (πόνο, πείνα, απόγνωση, διωγμό) είχε γλυτώσει.»
ΠΗΓΗ: Κατερίνα Γώγου
Μελοποιημένοι στίχοι της : "Magic de Spell" : "Εμένα οι φίλοι μου είναι"
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
πού κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς.
Κάνουν ότι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους
διερμηνείς σε καμπαρέ τής Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τούς στρίμωξαν και τά κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δέν κοιμούνται.
'Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη.
πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια
μανταλάκια
τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Ολο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τούς αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.
"Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τούς ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί ή δική σας μόνο για γλείψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.
Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά
πού κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών
Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μέτς.
Κάνουν ότι λάχει.
Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών
φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους
διερμηνείς σε καμπαρέ τής Ζήνωνος
επαγγελματίες επαναστάτες
παλιά τούς στρίμωξαν και τά κατέβασαν
τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν
αλλά βλέπουν όνειρα και δέν κοιμούνται.
'Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα
στις ταράτσες παλιών σπιτιών
Εξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη.
πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια
μανταλάκια
τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια
σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες
απειλητικές σιωπές κολπίτιδες
ερωτεύονται ομοφυλόφιλους
τριχομονάδες καθυστέρηση
το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο
σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.
Κάνουν ό,τι λάχει.
Ολο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τούς αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.
"Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα
γιατί τούς ρημάξατε το κόκκινο
γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα
γιατί ή δική σας μόνο για γλείψιμο κάνει.
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.
Οι φίλοι μου.
2011/03/20
2011/03/17
2011/03/16
Crocodiles - Sleep Forever 2010
- "Mirrors"
- "Stoned to Death"
- "Hollow Hollow Eyes
- "Girl in Black"
- "Sleep Forever"
- "Billy Speed"
- "Hearts of Love"
- "All My Hate and My Hexes are For You"
The Pains of Being Pure at Heart - Belong 2011
- "Belong"
- "Heaven’s Gonna Happen Now"
- "Heart in Your Heartbreak"
- "The Body"
- "Anne with an E"
- "Even in Dreams"
- "My Terrible Friend"
- "Girl of 1,000 Dreams"
- "Too Tough"
- "Strange"
2011/03/07
2011/02/18
2011/02/15
2011/02/14
2011/02/13
2011/02/12
2011/02/10
2011/02/06
2011/02/04
2011/02/03
Tapes 'n Tapes - Outside
Even in the morning
With the light upon your face
I look up and show the motions I use
I can hear you breathing
I feel the space and I
Oh, I,
I’ll be the one you’ll never know
Once you’re the wildest man
I ever known
Free from what the others say
On your own,
I’ll go, I’ll go in the place you’ll never know
Wait until your wedding day
Then you’ll know
Take it for your medicine
Take what you saw
Freak out, freak out, freak out
I’ve been sure
Will you look me in the eyes?
Will you run from what you see?
Will you see me in the light?
I hope you do, I hope you stay
I never leave
Once it’s never, nothing’s all
I heard you say,
Once it’s never, nothing’s all
Take all you can
Freak out, freak out, freak out
I’ve been sure
Will you look me in the eyes?
Will you run from what you see?
Will you see me in the light?
Hope you do, I hope you stay
Even in the morning
Even inside
I come on over
And woke you in the night
I feel you trembling
I hear you call
I’ll be waiting
Up inside the moment
I thought you knew
I see you walking
You’re turning blue,
Look right at me and hear me say,
I’ll be holding on for a day
Will you look me in the eyes?
Will you run from what you see?
Will you see me in the light?
I hope you do, I hope you stay
Don’t go running from the light,
Don’t go running to the sea!
Coming up inside my mind,
I hope you go there, stay there,
Hide there, wait there
For you
2011/02/02
2011/01/30
2011/01/27
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)