Στίχοι: Δημήτρης Αναγνωστόπουλος (i-porta)
Κάποιες φορές, οι διαφορές,
του χρόνου τις δολιοφθορές
ξέρουν να επιδιορθώνουν.
Βγαίνουνε πάντα οι εραστές
με κάποιες μικροεκδορές,
όμως επιβιώνουν.
Κάποιες φορές, οι διαφορές,
αδέξιες συμπεριφορές
που κάτι υποδηλώνουν.
Κρύβουν τα λόγια που δε λες,
τα μέσα δάκρυα που κλαις,
τα «ναι» που μετανιώνουν.
Εμένα δε με νοιάζουνε
εκείνοι που μονοιάζουνε.
Ζητώ την πάλη.
Ξανά και πάλι.
Στον έρωτα μονάζουμε,
αν δούμε ότι μοιάζουμε.
Και είναι ψέμα…
«οι δυο σαν ένα».
Κάποιες φορές, οι διαφορές,
συγκρούσεις περιστασιακές
για όσους το αντέχουν.
Κάποιες κακές επιρροές
γεννούν ανάγκες τολμηρές
σ’ εκείνους που δεν έχουν.
του χρόνου τις δολιοφθορές
ξέρουν να επιδιορθώνουν.
Βγαίνουνε πάντα οι εραστές
με κάποιες μικροεκδορές,
όμως επιβιώνουν.
Κάποιες φορές, οι διαφορές,
αδέξιες συμπεριφορές
που κάτι υποδηλώνουν.
Κρύβουν τα λόγια που δε λες,
τα μέσα δάκρυα που κλαις,
τα «ναι» που μετανιώνουν.
Εμένα δε με νοιάζουνε
εκείνοι που μονοιάζουνε.
Ζητώ την πάλη.
Ξανά και πάλι.
Στον έρωτα μονάζουμε,
αν δούμε ότι μοιάζουμε.
Και είναι ψέμα…
«οι δυο σαν ένα».
Κάποιες φορές, οι διαφορές,
συγκρούσεις περιστασιακές
για όσους το αντέχουν.
Κάποιες κακές επιρροές
γεννούν ανάγκες τολμηρές
σ’ εκείνους που δεν έχουν.
